၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ (သို ့) အ၀ီစိ ငရဲ ရဲ ့ပထမဆံုး - တခါးေပါက္

-မိုးသီးဇြန္-

ေလးစားအပ္တဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ မိဘျပည္သူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား- က်ေနာ္ မိုးသီးဇြန္ ပါ- က်ေနာ္အခုေျပာမဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ က်ေနာ္ရဲ ့အျမင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္ေနတဲ့လူနာနဲ ့တူတယ္။ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲ က လူနာအတြက္ ေဆးကို ေဖၚေနတာနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနာနဲ႔ေဆး တျခားစီျဖစ္ေနတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲကို က်ေနာ္တို႔ လက္မခံနိင္ပါဘူး။

ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျမန္မာ ျပည္ အတြက္ ထြက္ရပ္လမ္း မဟုတ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေတြကို ဦးမတည္လို႔ ပါပဲ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဘာလဲ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ မဟာအ၀ီစိ ငရဲ ကိုသြားတဲ့လမ္းမွာ ပထမ တခါးေပါက္ သာျဖစ္တယ္။

ဘာေၾကာင့္ လဲ - ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္က ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ အတိုင္း လုပ္မယ္။ နိင္ငံသား အခြင့္အေရး ေတြ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူအခြင့္အေရးေတြကို ဒီအေျခခံဥပေဒက ဘယ္ေလာက္ အာမခံ မွာလဲ ဆိုတာကို သံသယရိွတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့-

* စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ကိုပဲ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ တရား၀င္ေအာင္လုပ္ထားျပန္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
* တရားမ်ွတတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲ တခုအတြက္လိုအပ္တဲ့ နိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးထားတယ္။
* လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွား၊စည္းရံုးေဟာေျပာခြင့္ေတြကိုေပးမထားဘူး။

ျမန္မာျပည္ဟာ လက္ရိွၾကံဳေနရတဲ့ အခက္ခဲအၾကပ္အတည္းေတြက မလြတ္ေျမာက္နိင္ပဲ လူမႈဒုကၡအေပါင္းေတြ ကို ဆက္လက္ရင္ဆိုင္ရမွာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါ နဲ႔ ေဆးက တျခားစီျဖစ္ေနတယ္။ ဗမာ ျပည္မွာ ဘာေရာဂါ ေတြ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ၾကပါစို႔။

အခုဗမာျပည္မွာ မဟာအၾကပ္ရိုက္မႈ (Total Crisis) ၿဖစ္ေနတယ္။

၁-လူမႈဒုကၡၾကီးကိုရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ ( Humanitarian Crisis)

ကူးစက္ေရာဂါေတြျဖစ္တဲ့ ေအအိုင္ဒီအက္၊ အသား၀ါအသည္းေရာင္၊ တီဘီ ၊ (လူေတြေျပာေနတဲ့ ေလးလံုး ေရာဂါ၊ ဘီပိုးစီပိုး၊ တီဘီ၊ ငွက္ဖ်ား ေရာဂါ၊ အဟာရမျပည္၀မႈ၊ ကေလးေသႏႈန္း မ်ားလြန္းေနတယ္။ လူေတြ သက္တမ္းတိုေနတယ္။ )

ဒါဟာ လူေတြအက်င့္စာရိတၱ ျပသာနာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈျပသာနာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္ အစိုးရက အသိဥာဏ္ နည္းပါးမႈ ျပသာနာသာျဖစ္တယ္။ ဥာဏ္နည္းတာရယ္၊ ေလာဘေဇာ တိုက္မႈေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္တဲ့အခါ ျပသာနာဟာ ျမန္မာ့လ႔ူအဖြဲ႔စည္း တည္ျငိမ္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ပ်က္ဆီးသြား ရတဲ့အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

တရုပ္ျပည္မွာလည္း ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါ သည္ေတြရွိတယ္။ သူတို ့အတြက္ Global Fund က ၁ ဘီလီယံေဒၚလာ ကူညီဖ႔ုိ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အစိုးရက နိင္ငံတကာ အလ်ဴရွင္ေတြကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုက္တဲ့အတြက္ အလ်ွဴရွင္ေတြ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္။ လူမႈဒုကၡ (Humanitarian Crisis) ကို ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။

၂-တရား၀င္ အသိမွတ္ျပဳ မႈ အၾကပ္တည္း ( Legitimate crisis)

နအဖ စစ္အစိုးရ က ဒီေနျပသာနာေတြကို ၾကည့္တဲ့ေနရာ မွာ တရား၀င္မႈ အၾကပ္တည္း (Legitimate Crisis )လို႔ ယူဆတယ္။ နိင္ငံတကာက ၀ိုင္းပယ္ထားတာ၊ စီးပြားေရးပိတ္စို ့ထားတာဟာ နိင္ငံၾကီးေတြက ျပည္တြင္းေရးကိုစြက္ဖက္ေနတာ၊ တရား၀င္အစိုးရျဖစ္လာရင္ ဒီအၾကပ္အတည္းကို ေက်ာ္နိင္မယ္။ ဒီလိုတရား၀င္မႈရဖို ့အတြက္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္မယ္လုိ႔ အလြယ္ယူဆေနတယ္။ ၁၉၉၄ ၀န္းက်င္က တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔တခ်ိဳ ့နဲ ့အျပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္တာ။ အာဆီယံထဲကို၀င္ခြင့္ရဖို ့ၾကိဳးပန္းတာေတြဟာ တရား၀င္မႈရရင္ အရာခတ္သိမ္းေျပလည္မယ္လို႔ ယူဆခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ္ေပမဲ့ ၁၉၉၇ ခုနစ္မွာ အေမရိကန္ က စီပြားေရပိတ္ဆုိ႔ မႈကိုသာၾကံဳရတယ္။ တရား၀င္အစိုးရလို ့အသိအမွတ္မျပဳဘူး။ ဒီေတာ့ ၂၀၀၀ ခုနစ္မွာေတာ့ နယူးကလီးယားလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အိမ္မက္မက္လာၾကတယ္။ ဒီလက္နက္ရရင္ နိင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ Negotiation လုပ္နိင္မယ္။ Balance of Power လုပ္လာနိင္မယ္လို႔ ထင္တာကိုး။ လက္ေတြ႔မွာ အီရန္၊ ေျမာက္ကိုးရီးယားတို႔ဟာ နယူးကလီးလက္နက္အတြက္ ေၾကာင့္ ဖိအားေပးမႈေတြခံရတာပဲ အဖတ္တင္ ေနေတာ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ ့နယူးကလီးယား စီမံကိန္းက ဘာနဲ့တူေနလည္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဖတ္ရတဲ့ စာေရးဆရာၾကီး ကစ္ပလင္းေရးတဲ့ ဂ်န္းဂဲလ္ဘုတ္ခ္ ( Jungle Book) ၀ထၳဳ ထဲက ေမ်ာက္ဘုရင္ၾကီး ကင္းလူ၀ီ လိုျဖစ္ေနတယ္။ ေမ်ာက္ၾကီးက မီးကိုရရင္ ေတာတခုလံုးကိုထိမ္းခ်ဳပ္နိင္မယ္ထင္တာကိုး။ လက္ေတြ႔မွာ ေမ်ာက္က မီးကိုရရင္ေတာင္ လူလ႔ို အသိမွတ္ျပဳဖို႔ ၾကေတာ့ မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား။

၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးလိုက္လို႔ နအဖ ကို အသိမွတ္ျပဳ လာမွာမဟုတ္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္အစိုးရအလို က် ပါတီ အနိင္ရလည္း - တရား၀င္ အစိုးရ ျဖစ္ျပီ၊ ျပသာနာအားလံုး ျပီး၊ ေရာဂါအားလံုးေပ်ာက္ ဆိုတာ ျဖစ္လာမွမဟုတ္ပါဘူး။ တရား၀င္မႈ အၾကပ္တည္းကိုဆက္လက္ရင္ဆိုင္ရမယ္။

* စီးပြားေရပိတ္ဆုိ႔မႈ ဆက္ျဖစ္မယ္။
* ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေတြ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပရဲ ့ ပိတ္ပင္မႈေတြကိုဆက္လက္ရင္ဆိုင္ရမယ္။
*နိင္ငံတကာ ေငြလြဲ မႈေတြမွာ ပိတ္ဆုိ႔တားဆီးမႈေတြ ရင္ဆိုင္ရဦးမွာပဲျဖစ္တယ္။

၃- အမွန္တရားနဲ႔ တရားဥပေဒ ေပ်ာက္ဆံုးေနမႈ (Crisis of Truth and Justice)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစုေကာင္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ့သမိုင္း မွာ ဘယ္ကာလ ကနဲ႔ မတူတဲ့ တရားဥပေဒကင္းမဲ့မႈ၊ မင္းမဲ့ နိင္ငံေတာ္ၾကီးဘ၀ကို က်ေနာ္တုိ႔ က်ေရာက္ေနၾကျပီ။ ျမန္မာ ျပည္ဟာ အရာခပ္သိမ္းေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္တရားနဲ႔ အမွန္တရားနဲ႔ နီးစပ္မႈ အားလံုးဟာ ရာဇ၀တ္မႈ တခုလို သတ္မွတ္ခံေနရတယ္။

အမွန္တရားဆုိတာ လကၤာတပုဒ္လို နား၀င္ခ်ိဳခဲပါတယ္။ ပ်ားရည္စက္ေတြလည္းလည္း အျမဲတမ္း ခ်ိဳ မေနဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမွန္တရားဟာ လူတေယာက္အတြက္ေရာ လူအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ပါ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားဖို႔အတြက္ ၂၄ နာရီလိုအပ္ေနတဲ့ ဓါတုဇီ၀ တခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ၿမန္မာျပည္မွာက အစာ စားစရာမရိွဘူး။ မီးမရိွဘူး။ အင္တာနက္အားလံုးမွာမရိွေသးဘူး။ တယ္လီဖုန္းေနရာအႏွံမွမရိွဘူး။ ပညာေရးမရိွဘူး။ အလုပ္မရိွဘူး။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိသားစု၀င္ေတြအိမ္မွာမရိွဘူး။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အမွန္တရားပါမရိွေတာ့တာပဲ။ အမွန္တရားထြန္းကားဖို႔၊၊ အမွန္းတရားကိုေျပာဖို႔၊ အမွန္တရားကိုလုပ္ဖို႔ ဆိုတာေတြဟာ အစိုးရအဖြဲ႔ ထဲမွာေရာ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ ဘာသာေရးမွာပါ အမွန္တရားဟာ ေမာင္းထုတ္ခံေနရတယ္။

အမွန္ကို ေျပာမိလို႔ဖမ္းခံထိ၊ အလုပ္ျပဳတ္၊ စီးပြားပ်က္၊ ဘ၀ပ်က္မႈေတြက ေနရာအႏွံ႔ မွာ ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္တရားကို ေျပာစရာ မရိွတဲ့ေနာက္ ခင္ဗ်ား ဟာ ဘာေျပာ စရာက်န္ ေတာ့လည္း။ ေလာကၾကီးမွာ ဘာတခုမွာ ေကာင္းတာမရိွေတာ့ဘူးေပါ့။

အမွန္တရား မရိွေတာ့ တရားဥပေဒဆိုတာလည္း မရိွေတာ့ဘူး။ ေရွ ့ေနဆိုတာ တရားဥပေဒ သို႔သြားရာ လမ္းမွ လမ္းျပ မိတ္ေဆြပါ။ ေရွ ့ေနၾကီးနစ္ဦးကိုေထာင္ထဲဖမ္းထည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျမန္မာ ျပည္မွ အမွန္တရား ဆိုတာ မရိွေတာ့ပါဘူး ဆိုတာကို အိပ္သြန္ဖါေမွာက္ျပလိုက္ရသလိုျဖစ္သြားရပါျပီ။

အမွန္တရားမရိွတဲ့နိင္ငံမွာ ေကာင္းျမတ္မႈဆိုတာေတြ ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမရိွဘူး ဆိုတာေျပာပါရေစ။ တိုးတက္မႈ၊ ၾကီးပြား ေအာင္ျမင္မႈ၊ေပ်ွာ္ရႊင္မႈ၊ သုခ၊ လံုျခံဳမႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ေမ်ွာ္လင္ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုမႈဆိုတာေတြဟာ မရိွေတာ့ဘူး။ အမွန္တရားမရိွတဲ့ အတြက္ ခုက်ေနာ္တုိ႔ ရွင္သန္ရာ ေခတ္ဟာ အေမွာင္ေခတ္ ပဲ လို႔ေျပာရမွာပဲျဖစ္တယ္။

၄-စီးပြားေရးအၾကပ္အတည္း (Economic Crisis)

၁၉၈၈ ခုနစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးျပီးသြားတဲ့အခါမွာ စစ္အစိုးရက မဆလ ေခတ္ ကလို တခါးပိတ္ စီးပြားေရးကေန တခါးဖြင့္ စီးပြားေရးစနစ္ကို ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးလိုက္ျပီ။ သူတို႔စကားနဲ႔ေျပာရရင္ - ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္ေပၚလာေစေရးပါ။ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေနတာက လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္ စနစ္ျဖစ္မလာပဲ လက္၀ါးၾကိီးအုပ္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးနစ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီစီးပြားေရးစနစ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရြ မိသားစုနဲ႔ လက္တဆုပ္စာ လူတစု ေကာင္းစားေရး မ်ွသာျဖစ္ေနတယ္။ အမ်ားတကာ အမ်ားစု လူထုၾကီးမွာ ေတာ့ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေတြကို တန္တူညီမ်ွ ေဆာင္ရြက္ခြင့္မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေစ်းကြက္ကို လက္၀ါးၾကီးအုပ္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့အတြက္ မၾကံဳဖူးမၾကားဖူးေလာက္ေအာင္ ကုန္ပစၥည္းတန္ဖိုးေတြ ျမင့္တက္ ေနတယ္။ အေမရိကန္မွာ လြတ္ျပစ္ထားတဲ့ကားတစီးက ျမန္မာ ျပည္မွာ ေဒၚလာ ၁ေသာင္းေလာက္ ျဖစ္ေန တယ္။ ေဒၚလာသံုးေသာင္း ေလာက္ရိွတဲ့ ကား တစီးက ေဒၚလာ ၁ သိန္းေက်ာ္ျဖစ္ေနတယ္။ ထိုင္းနိင္ငံမွာ ေဒၚလာ ၂၀ ေလာက္တယ္လီဖုန္းက ျမန္မာ ျပည္မွာ ေဒၚလာ ၂၀၀ ေလာက္ေပးေနရတာေတြျဖစ္လာတယ္ နိင္ငံတကာမွာ ဓါတ္ဆီေစ်းက တပီပါကို ေဒၚလာ ၃၇ ေဒၚလာေလာက္ျဖစ္ေနေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဓါတ္ဆီေစ်းက အဆမတန္ၾကီးေနတုန္းၿဖစ္လာတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေနရတာကေတာ့ ေစ်းကြက္ကို လက္၀ါးၾကီး အုပ္ထားမႈအေပၚမွာ သန္းေရြမိသားစု ႏွင့္ အသုိင္းအသုိင္းကုိ အက်ိဳးအျမတ္ေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ဒါဟာ မေတာ္တဆမႈမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ စီးပြားေရးေပၚလစီေတြကိုနားမလည္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေတြရဲ ့ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ ့ျပည္သူေတြအေပၚမွာ ၾကင္နာတရားကင္းျပီး ရက္စက္လြန္းလွတဲ့ ဂုတ္ေသြးစုတ္ ေခါင္ပံုျဖတ္ ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခုက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြရွင္သန္ဖို႔အတြက္ အဓိက လိုအပ္ေနတဲ့ -
* လြတ္လပ္တဲ့ေစ်းကြက္စီးပြားေရစနစ္ နဲ႔ ပုဂၢလိ္ကပိုင္ဆိုင္မႈ မရိွဘူး
* စြမ္းအင္မရိွဘူး။
* ဘဏ္စံနစ္ေတြပ်က္စီးေနတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ေငြပင္ေငြရင္း စို္က္ထုတ္မေခ်းေပးဘူး။
*လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ အင္တာနက္နဲ႔၊ တယ္လီဖံုးလုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုးက ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေတာ့ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ကထည္းက လိုပဲ ကုန္ၾကမ္း ကိုထုတ္ေရာင္းစားေနတဲ့ နိင္ငံတခုအျဖစ္ က တက္ကို မတက္နိင္ဘူး။

ဒီအေျခအေနမွာ လက္တဆုပ္စာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ ့အက်င့္ျပက္လပ္စားမႈေတြနဲ႔ ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္ဟာ ဘာလုပ္ငန္းမွ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔မရတဲ့ မဟာ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီး ျဖစ္ေပၚေနရျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္။

၅-တည္ျငိမ္မႈ အၾကပ္အတည္း ( Crisis of Stability )

စစ္အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါးမွာ ျမန္မာျပည္ဟာ တည္ျငိမ္စြာ ျဖစ္ေပၚမတိုးတက္ခဲ့ရဘူး။ နအဖရဲ ့မတရားဖိနိပ္မႈ ၊ နိင္ငံေရးတင္းမာမႈေတြ၊ စီးပြားပ်က္ကပ္၊ ျပည္တြင္းစစ္နဲ ့ ေရာဂါကပ္ဆိုးေတြေၾကာင့္ လူေတြ ဘ၀ေတြက တည္ျငိမ္မႈတခုမွ မရိွဘူး။ ခုဆိုရင္ ျမန္မာ မ်ိဳးႏြယ္စုတည္ရိွမႈကို ျခိမ္းေျခာက္ေနတာ က အမွန္ျဖစ္လာေနတယ္။ မိသားစုဘ၀တိုင္းက တည္ျငိမ္မႈ ကိုမရိွေတာ့ဘူး။ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနၾကတယ္။ မိမိေနထိုင္ေနရာ၀န္းက်င္ဟာ ဘယ္ေန႔ေရြ ့ရမယ္လဲ။ ဘယ္ေန႔ဖ်က္ရမယ္လဲ။ ဘယ္ေန႔မွာ အသိမ္းခံရမယ္လဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ကိုယ္ဘ၀က ဘာျဖစ္မလဲ - ဘာလုပ္ကိုင္စာရမလဲ ဘယ္ကိုသြားရမလဲ စေကာ္ထဲ ဇီးျဖဴသီး ထည့္လိမ့္သလို လူေတြရဲ ့ေနစဥ္ဘ၀ က ဘာမွကိုမတည္ျငိမ္ေတာ့ဘူး။ လူေတြတင္မဟုတ္ဘူး တပ္မေတာ္ သားေတြပါ တည္ျငိမ္တဲ့ဘ၀ကိုရဖို ့ဆိုတာမေသခ်ာတာဘူး။ ဘယ္ေတာ့အျဖဳတ္ခံရမလဲ။ ဘယ္ေတာ့ အရပ္ဖက္ကိုအေရြ ့ခံရမလဲျဖစ္ေနၾကျပီ။ စစ္အစိုးရအဆက္အဆက္ေအာက္မွာ နိင္ငံေတာ္ဟာ မတည္ျငိမ္ဘူး။ ျပည္သူလူထုဟာ မတည္ျငိမ္ဘူး။

၆-ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား နဲ ့ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနမႈ (Crisis of Hope, vision and Trust)

ေနာက္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျပသာနာတခုကေတာ့ လူေတြဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုး သြားရတဲ့ အေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။ လူတေယာက္ရဲ ့ ဘ၀ခရီးစဥ္တေလ်ာက္လံုးကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ ေမာင္းႏွင္းေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရိွတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဘာယံုၾကည္ခ်က္မွလည္း မရိွေတာ့ဘူး။ လူတေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကိဳးစားၾကိဳးစား ေအာင္ျမင္မႈ တခါး၀ နားေရာက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ေရွ ့ဆက္တိုးလို႔မရပဲ အရာတခုက ပိတ္ပင္ထားဆီးေနတာကိုခံရေတာ့တာပဲ။ ဒီအရာက ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစနစ္က လူတဦးရဲ ့ ဘ၀ ေမ်ွာင္လင့္ခ်က္ေတြကို ပိတ္ပင္ထားတဲ့ အရာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

၀မ္းနည္းဖို ့ေကာင္းပါတယ္။ ျမတ္စြာ ဘုရားက ဇတိသညာ - လူေတြဟာ ကိုယ္ေမြးဖြားရာ ဇတိကို အလြန္သံေယာဇဥ္ၾကီး တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အခုျမန္မာ ျပည္သားေတြဟာ ေမြးဖြားခဲ့ရာေနရာေတြက စြန္ခြာ ထြက္ေျပးေနၾကရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗမာျပည္ဟာ သူတို႔အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားရွင္သန္ရာ ေနရာမဟုတ္ေတာ့လို ့ပါပဲ။

ေဆး ကဘာဘဲ

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ နဲ ့စစ္ၿဗဴရိုကေရစီ ယႏၱရားေတြကို ျဖဳိခ်ျပစ္ ရပါမယ္။ ျပည္တြင္းစစ္မီးကိုအဆံုးသတ္ရမယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ထြန္းကားလာေအာင္ အားေပးရမယ္။ ကာကြယ္ရမယ္။ ထိမ္းသိမ္းရမယ္။ လူတိုင္းတန္းတူစြာ အခြင့္အေရးရပိုင္ခြင့္ရိွတဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကိုက်င့္သံုး ရမယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိုဆန္က်င္ျပီး လူထုတိုက္ပြဲေတြကို ေဖၚထုတ္ျပီးလူထုအစိုးရဖြဲ႔စည္းနိင္ေအာင္ၾကိဳးစား ရမယ္။တပ္မေတာ္သားမ်ား ေတြကို က်ေနာ္ပန္ၾကားလိုပါတယ္။ခင္ဗ်ားတို႔ တခုပဲလုပ္စရာလိုပါတယ္။ အေမရိကန္၊တရုပ္၊ရုရွား၊အိႏၵိယနဲ႔ ထိုင္းနိင္ငံက စစ္သားေတြလို Professional Soldiers စစ္သား ပီပီသသ ေနၾကပါ။ လူတဦးတေယာက္အေပၚသစၥာရိွတာဟာ ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးကို သစၥာကို ေဖါက္ေနတာလို႔ အဓိပၸါယ္ထြက္ေနပါျပီ။ ျပည္သူလူထုကိုကာကြယ္ပါ။ ေက်ာင္းသား ေတြနဲ႔ လက္တြဲပါ။ အနာဂတ္သစ္ကို ဖန္တီးဖုိ႔ အခ်ိန္ၾကျပီ။ သင့္ကို ျပည္သူလူထုကအလိုရွိေနျပီလို႔ ေျပာပါရေစ။

အျပစ္ခပ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ ့မ်ား

အထူးသျဖင့္ ကခ်င္အမ်ိုးသားအစညး္အရံု၊ ၀ျပည္ေသြးစည္ညီညြတ္ေရးပါတီ၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ။ ကလလတ၊ရလလဖ၊ ဒီေကဘီေအ ရဲေဘာ္မ်ား ျပန္လာၾကပါ။ နအဖ စစ္အစိုးရက ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူေတြရဲ ့ဘ၀ကို တိုးတက္ေအာင္လံုျခံဳေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္မလုပ္ေပးနိင္ဘူး ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ေနျပီျဖစ္ပါတယ္။

မနပုေလာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုက်ေနာ္တို႔ ကတိေပးခဲ့တယ္။ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြအတြက္ တူမီးတဖက္ ကေလာက္တဖက္ ကိုင္ျပီး က်ေနာ္ တို႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြ အတူတိုက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ ဒီကတိကို က်ေနာ္တုိ႔ တသက္လံုးေစာင့္ထိမ္းသြားမယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔လည္း တိုင္းရင္းသား ျပည္သူတရပ္လံုးရဲ ့ဆႏၵကို ေလးစားပါ။ ေျပာင္းလဲလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းကိုေရာက္ေနျပီ။ မေနာက္က် ၾကပါေစနဲ႔။

မ်ိဳးစပါးေတြစုေဆာင္းပါ။ ေသနပ္ေျပာင္းေတြတိုက္ထားပါ။ လွံစြပ္ေတြေသြးထားပါ။ ကတုတ္က်င္းေတြ နက္နက္ တူးထားပါ။ အရင္လို လက္တြဲ ျပီးအတူတိုက္ပြဲ၀င္ၾကပါစို ့။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္္္

္ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အဖြဲ ့၀င္ေတြ ကို က်ေနာ္တိုက္တြန္းျခင္းတာကေတာ့-

မုန္းတိုင္းလာေတာ့မယ္။ မုန္းတိုင္းက ဘယ္ဟာ ဘုရားထီးေတာ္လဲ ၊ ဘယ္ဟာ အမိုက္ပံုးလဲဆိုတာ မသိပါဘူး။ အကုန္လံုးကို ဆြဲခ်တတ္ပါတယ္။ ရန္သူေရာ မိတ္ေဆြကိုေရာ တိုက္ခိုက္ပါတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္ကို ခိုင္ခံ့ ေအာင္ေက်ာက္အုပ္ေတြနဲ ့အစားထိုးသင့္ျပီ လို႔ေျပာျခင္တယ္။ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံတိုက္ေနတဲ့ ဦးတင္ဦးနဲ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုစံနမူနာယူပါ။ ေစ့စပ္ေရး ဟာ မျဖစ္နိင္ ေတာ့ဘူး။ လူထုတိုက္ပြဲေတြေဖၚထုတ္ပါ။ အစိုးရဖြဲ႔ ႏုိင္ဖို႔ျပင္ပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား နဲ ့အနာဂတ္လူငယ္မ်ား

တကယ္က လူအဖြဲ ့စည္းမွာ လူၾကီးနဲ႔ ကေလးပဲရိွတယ္။ အသက္၁၈ နစ္ေက်ာ္သူတိုင္းဟာ ေဆးပညာအရ၊ တရားဥပေဒအရ လူၾကီးျဖစ္လာၾကျပီ။ လူငယ္ေပမဲ့လူၾကီးလို႔ခံယူဖို႔ လိုေနျပီ။ ဒီေန႔ ျမန္မာ့သမိုင္းဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေမ်ွာင္လင့္ေနၾကတယ္။ အားကိုးေနၾကပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဟာ နိင္ငံတကာ ရဗ္ - ဟစ္ေပါ့ ဂီတေတြကို သိေနရင္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူအအခြင့္ေရး လႈပ္ရွားမႈ ဟာလည္း သိဖို ့မခက္လွပါဘူး။ စစ္အစိုးရက မသိနိင္ေအာင္လုပ္ထားေပမဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔က သိနိင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္ သူတို႔တားဆီးလို႔ မရဘူး။ ျမန္မာ ျပည္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ သိပါတယ္။ အမွားနဲ႔ အမွန္တိုက္ပြဲမွာ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္မရိွဘူး။ တာ၀န္သိမႈ Responsibility ကို သိပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ ့က်ေနာ္ေျပာျခင္တာကေတာ့-

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ငရဲ ကိုသြားတဲ့ ပထမတခါးေပါက္သာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ လက္ခံလို႔ မရပါဘူး။ အေျခခံဥပေဒဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူအခြင့္အေရး ေတြကို အေလးနက္မထားဘူး။ တခါးဖြင့္ စီးပြားေရး စံနစ္ကို အာမခံခ်က္ေတြ မရိွဘူး။ ၁၉၇၄ ခုနစ္အေျခခံဥပေဒအတိုင္းပဲ အာဏာရွင္စနစ္သက္ဆုိးရွည္ေအာင္ စစ္က်ြန္ျပဳမႈကို အတည္ျပဳ ေပးထားတာ မ်ွသာျဖစ္တယ္။

ျမန္မာ ျပည္ဟာ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ကိုျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေအာင္ပြဲ ခံကိုခံမယ္။ ဒီမိုကေရစီရကိုရမယ္။ အေထြေထြ လူမႈဒုကၡေတြဟာ နိဂံုးခ်ဳပ္ကိုခ်ဳပ္ရမယ္။ စစ္အစိုးရ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေတြကိုယ္တိုင္ သူတို႔ဟာ သမိုင္းလားရာကို ဆန္႔က်င္ဖက္သြားေနသူေတြ အမွန္တရားနဲ႔ တျခားဖက္ကိုေရာက္ေနသူေတြ အရံႈးကိုရင္ဆိုင္ေနရျပီဆုိတာ သိေနျပီ။

ေတာ္လွန္ေရးဘယ္ေတာ့ေအာင္ပြဲခံမလဲ လို ့ေမးရင္ ေအာင္ပြဲခံေနရသူေတြ ဟာ ငါတို႔ ပဲဆိုတာကိုသိတဲ့ေန႔ ဟာ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပြဲခံတဲ့ေန႔ပဲ လို ့ေျပာရင္းနိဂံုးခ်ဳပ္လုိုက္ပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

က်ေနာ္မိုးသီးဇြန္ပါ။

ဇန္န၀ါရီ ၂၈-၂၀၀၉