တေနရာမွတေနရာ ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ရင္းေတာ္လွန္ေရးၾကီးကိုဆက္လက္
တိုက္ပြဲ၀င္ေနရတဲ့ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုထင္ဟပ္စာနာႏိုင္မယ့္
ကဗ်ာေလးတပုဒ္ေရးသားေပးပို႔လာပါတယ္။
GW ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာတြင္လည္းဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။
"ျမိဳ႕ပုန္းညမ်ား"
မ်က္လံုးက ဖ်စ္ညစ္မွိတ္ထား ရတယ္
အလိုက္မသိတဲ့ နား ပိတ္ထားလို႔မရဘူး
ဆိုင္ကယ္သံ တဒုတ္ဒုတ္မွာ
ယုန္သူငယ္လို ရင္ခြင္ငလ်င္ တလႈပ္လႈပ္
ငုတ္တုတ္မိုးလင္းရေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး။
တသက္လံုး လိမၼာခဲ့တဲ့ေမေမ့သားၾကီး
ခုေတာ့ မမိုက္မဲပါပဲ ဖယ္က်ဥ္ခံရ
သံသယဟာ အသက္ရႈသံလို
လူနဲ႔ တသားတည္းလူးလားခတ္လို႔။
ေဖေဖေျပာဖူးတဲ့ သူရဲေကာင္းပံုျပင္ေတြ
လူေတြက နားေထာင္လို႔မေကာင္းေတာ့ဘူးတဲ့
ေျပာင္းသြားလား ေဟာင္းသြားလား မသိေပမယ့္
ေခတ္က ေညာင္းေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္
ေျခခင္းလက္ခင္းဆန္႔ဖို႔ေလးေတာင္
မိုးေလ၀သမေကာင္းခဲ့ဘူးေလ။
ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ပါေလ
တခါတေလ ညစ္လို႔ထြက္တဲ့စကားပါ
အေဖ့သား အားမေပ်ာ့ပါဘူးဗ်
အေမ့သား ဇြဲမေလ်ာ့ပါဘူးဗ်
ထုတ္ရြယ္ျပီးသား အိပ္မက္ဓါး
ေသြးမေသာက္ရပဲ အိမ္ျပန္မလာဘူး စိတ္ခ်ထား။ ။
မိုဃ္းေသြး
Generation Wave
Tuesday, October 7, 2008
ေမာင္ႏွမမ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ားခင္ဗ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment